Ons bereikte het zeer trieste nieuws dat ons Lid van Verdienste Hans van der Wurff het leven achter zich heeft gelaten. 
Hans begon in de lichte acht 1984-1985 en roeide in de twee volgende seizoenen naar acht overwinningen. Al ‘in de boot’ gaf hij blijk van een bredere blik en de wil om zich ook met denkwerk voor de vereniging in te zetten, door in 1986-1987 samen met Jan Willem Witte het vroege beleidsstuk wedstrijdroeien ‘WHOT’s up with Okeanos’, het licht te laten zien. Meteen na zijn roeiperiode werd Hans coach van de ouderejaars dames die als ‘succesploeg’ bijdroegen aan de 83 (ploeg)overwinningen van 1987-1988. Hij bleef coachen, begeleidde coaches, was lid van de commissie voor het 6e Lustrum, de Kascontrolecommissie en, een aantal jaren, van de Commissie van Advies. Eind jaren tachtig was hij tevens mede-oprichter van de ‘Kleine Club’, een groepje oud(ere) leden dat Okeanos financieel steunt in ‘extra’ uitgaven. ‘Hans was altijd erg betrokken over de hele breedte, zo iemand die sterk is in de uitvoering en dat ook serieus doet’, aldus een toenmalige Praeses. Hiernaast zal Hans als actief lid, de nodige losse hand- en spandiensten hebben verricht. Toch is er naast de foto uit het eerste jaar, helaas geen beeld van hem in lustrumboeken te vinden. Niet uitzonderlijk omdat dit geldt voor vele stimulerende krachten ‘op de achtergrond’. Gelukkig schatte de vereniging zijn kwaliteiten en bijdragen op de juiste waarde en volgde in 1991 de benoeming tot Lid van Verdienste. Met de doop in dat jaar van de skiff ‘Marijke Zeekant’ sloot als het ware een cirkel; Marijke brak door in het jaar van Hans’ aankomst en nam afscheid van de nationale roeitop in het jaar dat hij Lid van Verdienste werd. Zijn betrokkenheid bij de vereniging bleef, zij het op iets meer afstand, nog een aantal jaren via de ‘Kleine Club’. Toen zoon Max bij Okeanos ging roeien, was er weer een stimulans voor Hans om de vereniging te bezoeken, samen met zijn echtgenote Jantien die hij ontmoette terwijl hij op zoek was naar roeisters voor een Dames 4+. Jantien sloeg dit aanbod echter enorm snel af met een duidelijke: ‘Nee!’. Tot grote interesse van Hans. Jantien wilde absoluut niet roeien maar wel sturen. Hun enthousiasme en trots bij, weer, een overwinning van Max was voelbaar. Hans’ aanwezigheid werd zeer beperkt door de ernstige en blijvende gevolgen van het herseninfarct dat hem een aantal jaren geleden trof. Zijn gedachten bleven echter tot het eind gericht op het zo goed mogelijk functioneren van de vereniging. Overeenkomstig zijn wens zal er daarom geen verenigingsrouw worden aangenomen. Wel ligt er tot zaterdag een condoleanceregister ter tekening in de sociëteit.

- Geschreven door Minco van Heezen