Afgelopen weekend waren de WinterWedstrijden in Delft; de eerste klassementswedstrijd voor de eerstejaars en de eerste krachtmeting na de winter voor de middengroepen en ouderejaars. Erik blikte in het LHB1x veld, lees hieronder zijn nabeschouwing:

“Na maanden van trainen in de kou was er bij de Winterwedstrijden eindelijk weer een kans voor een krachtmeting. In de dagen voorafgaande aan de wedstrijd bleek dat in mijn veld Hooper Kelly-Smith (“a kiwi that’s short and wide, but knows how to pull like a dog”, aldus Hooper) de grootste concurrent zou zijn, aangezien ik bij de Hel en de NKIR minder snel was dan hij.

De loting zat mee, ik mocht voor Hooper starten waardoor ik, als alles goed ging, van hem weg kon staan. Op de dag zelf was het bij het oproeien, naast het oproeiprogramma, voor mij ook een kwestie van de baan goed in mij opnemen. Startende in de skiff op onbekend water, wetende dat de wind de dag ervoor erg lastig was, wilde ik natuurlijk geen stuurfout maken. Het leek mij dat het stuk na de Kandelaarsbrug (2 kilometer) mogelijk iets rustiger op bakboord zou zijn, dus ik besloot de race aan bakboordwal te varen. Verder had dit het voordeel dat dit ook de kant is waar de coaches meefietsen (een beetje gecoacht en aanmoediging is altijd welkom ;) )

Ik had besloten het eerste stuk hard te starten om een gat op Hooper te slaan, wat aardig lukte. Na ongeveer 800 meter kwam ik al aankloppen bij de Orcaan, die voor me was gestart. Toen kwam er van de kant opeens geschreeuw waar ik ‘eigen wal houden’ uit begreep. Daar heb je niet zo gek veel aan als je op bakboord zit en iemand in wilt halen, want wat is dan je eigen wal? Gelukkig ging het net goed met de andere Orcaan, die voor me was omgeslagen, maar net ver genoeg naar de kant was gezwommen om mijn blad te ontwijken. Een kwestie van snel de focus herpakken en even later door de golven van het reddingsbootje staan.

Voorbij de Kandelaarsbrug (2km) merkte ik dat ik echt te hard van start was gegaan, gelukkig was het resultaat wel dat ik een gat naar Hooper had geslagen en ik was ondertussen door de rest van het veld heen. Maar nu was het een kwestie van dit gat zo groot mogelijk houden. Technisch kwam ik alleen slecht los in dit stuk van de race, dus bleek een lastige taak. De 3 kilometer waren zwaar en zeker niet op mijn best geroeid, maar na de verlossende toeter bij de finish was ik zeker tevreden. Ik wist niet zeker hoe het gat met Hooper was na de finish, dus ik keek snel op mijn speedcoach :42, 15 seconden geen toeter en ik heb hem. Op :59 klonk de toeter en dat zou net genoeg kunnen zijn, we waren met zijn tweeën bij de rest van het veld weggevaren en klopten zelfs aan bij het gevorderde veld, dat 2 minuten voor ons was gestart.

Eenmaal aangelegd bij de kant bleek dat ik met 7 seconden had gewonnen; het voelde goed om eindelijk een keer met een blik beloond te worden! Hierbij had ik ook nog eens de 3e lichte skifftijd van de dag neergezet! Dat motiveert mij nog meer voor het komende seizoen. Kotsen voor de blikken en de eer! “

De uitslagen van alle ploegen zijn hier te vinden: