Afgelopen weekend was de Raceroei Regatta op de WAB, lees hier de nabeschouwing van Lily:

"Drie weken achter elkaar gestart, een week vrij, en daar was het dan, de RaceRoei regatta. Afgelopen week had ik wat extra rust nodig en was dus best wel bang voor hoe de wedstrijd nou zou gaan. Tevens was het ook mijn allereerste keer op de WAB, en van de verhalen wist ik niet wat ik moest verwachten. De Theorie is waar; ‘Waait Altijd Baan’. 

Op zaterdag was de development wedstrijd. Ik startte met Mathilde Verster van Skøll, in de dubbeltwee. Wij vonden elkaar in April pas. Ik wilde als Lichte Dame niet meer inwegen voor het seizoen, en Mathilde had bij Skøll eerder dezelfde beslissing gemaakt. Als Zwicht ploeg (van licht naar zwaar:)), was ik dus best nerveus hoe we het zouden doen met die windvlagen op de WAB. 

De zon scheen, het was 23 graden en we liggen voor de brug. De wedstrijd liep zo’n 50 minuten uit. Ik wikkel mijn lange mouwen thermo over mijn hoofd om cool te blijven, en we speculeren over hoe de wedstrijd zou gaan. We liggen naast de Dames van Asopos de Vliet, onze grootste concurrent en eerste in het klassement. Ze vragen ons nu we toch stilliggen, of we misschien het NKGroot met hun willen starten. Daar waren wij wel enthousiast over.

We zagen ook een extra inschrijving van Gyas, met ene Louise Liemberg die ik wel ken van het jeugdgroeien. Ze doen niet mee in het klassement maar ik weet dat ze in de skiff wel wat harder dan mij gaat. De voorwedstrijd gaat goed. Tweede vóór Asopos, maar Gyas ging toch harder. Ik denk ‘we kunnen ze toch niet laten blikken, één keer starten in het Ddev2x veld na het NK gestart te hebben even voor een leuk blikje’. Dat mochten we niet laten gebeuren. 

Het was tijd voor de finale. Baan 7, naast ons de andere Skøll boot, en in onze rechter ooghoeken Asopos en Gyas. We starten goed, maar onze eerste duizend is altijd wat traag. Skøll blijft bijzonder lang naast ons liggen. Gelukkig lopen we langzaam van ze los, nu bij de duizend liggen we derde, 5 seconden achter Gyas. Dan gaat er een knop om, Mathilde roept ‘wij lopen in!!’ en ik op slag gooi het tempo wat op en vergeet de rest. Alles doet zeer, maar wat we doen werkt. We halen Asopos in, die ons altijd met een paar seconden hadden. Toen ik dat zag ging ik nog een tandje op. Tempo 38, de laatste 600 meter, maar ik zet een eindsprint in. Ik hoor een Skøll coach roepen: “NU, gaaaaaaannnn!!!!” Richting de tempo 40 de laatste 250, m’n ogen dicht, en wij gingen. We lagen ineens op kop en gingen zo over de streep. Ik gooi mijn handen in de lucht en kijk mathilde aan, “maar hoe dan, hoe hebben we dat gedaan”, ik kon het niet geloven. “huh, we moeten nu naar het erevlot?”. 

Op het Erevlot mag ik de eerste keer zingen. Ik deed mijn best niet afgeleid te raken door het skøll lied dat er overheen geblaired werd. Ik pak het blik in handen en Mathilde en ik nemen de kans een uitgebreide photoshoot van Loep man te krijgen. Ik vraag aan de WedCom: blikkenborrel? moet mijn haar nu roze? 

Met de winst staan we nu tweede in het klassement, 2 punten achter Asopos. We hebben heel veel zin in meer, en ons doel van top 3 is nu in zicht! Stiekem is het doel eerste worden ook niet te ver weg. Hopelijk komen er meer momenten waar ik weer mag zingen. Kotsen voor de blikken en de eer!"