Nu al onze wedstrijdroeiers alweer bijna een week uittraining zijn, en vol hebben genoten van hun eerste goudgele rakker, zouden we bijna vergeten dat een week geleden het laatste wedstrijdweekend van seizoen ‘23 - ‘24 verroeid is op de WAB. Niet alleen gingen de dames van de DEV4- hier beginner af, maar ook Kevin ging hier beginner af in het beginner skiff veld, én behaalde elite status in het elite acht veld! Lees hier zijn nabeschouwing:

"Of het nou de laatste wedstrijd, de NSRF, een vierde dag FISU of de eerste officiële zomerstorm van 2024 was. Dat maakt allemaal geen donder uit. Men moet toch door met roeien dus het zal niet de laatste zijn. Voor mij en vele andere waren de andere opties van toepassing! Na een knieblessure, teweeggebracht door het lopen met een complete EJLD 4*, was ik weer belastbaar en zo fit als ik kon zijn. Na een internationaal toernooi goed te hebben afgesloten in eigen land was ik echt trots. Een blessure na een fantastisch voorseizoen is een bittere pil om te slikken. De remedie was rust en de opbouw was kort maar alles zat mee. Op de ARB stapte ik voor het eerst in de FISU 8 en was de plek verzekerd voor een internationaal toernooi, lekker. We zijn van ver gekomen en hebben een goede finale gevaren waar we 5de zijn geworden. De gemaakte afspraken waren elke haal te voelen, een goed gevoel.

Het belangrijkste dit seizoen waren natuurlijk de weddenschappen gemaakt op het Amsteldiner. De mannen moesten 2 maal zoveel blikken als de vrouwen halen, dat was de enige gedachte die door de hoofden van de mannelijke wedstrijd roeiers spookte. Elk blik zou tellen en élk blik was even belangrijk.  Deze weddenschap is goed voor de algemene blikkenteller van Okeanos en dus goed voor de vereniging. Het kwam aan op het laatste wedstrijdweekend, de storm naderde en het roeiwater werd met de vlaag moelijker te roeien. Mijn roeiavontuur in de skiff heeft de afgelopen 2 jaar nog niet geleid tot een statuswissel. Na een afgelastte ARB had ik nog één kans en die wilde ik niet laten schieten. Na het toernooi stond ik in de vroegte op met mijn FISU ploeggenoot. Hierna nader te noemen coach, Gerrie op om weer eens even te wennen aan de 15kg wegende skiff, weer iets anders dan de denderende acht. De racehalen voelde goed en na een lekkere start bleef de focus op techniek, een goede strategie gezien ik 10 seconden pakte op de eerste tegenstander en 20 op de rest van het veld. Door de storm werd de finale gecanceld en pakte ik anti-climatisch mijn beginnerblik.

De anticlimax in de skiff werd gecompenseerd door de climax in de acht. Na 6 starts in 3 dagen, onderkoeling na de voorwedstrijd en de welbekende bagage was de finale van de HE8+ het laatste puntje op de agenda. Opgeladen en opgefokt lig ik met mijn mannen en dame aan de start voor onze last dance. Onze grootste tegenstand bleek de oude acht van NJORD, vers terug uit Henley Royal Regatta, volgeladen met Pimm’s en een ongezonde portie onrust. Op time-team kun je de tijdsregistratie terug vinden maar ik neem jullie vlot mee naar de laatste 500 meter. Deze laatste 500 meter begonnen we namelijk precies tegelijk. Het zou aankomen op de eindsprint. De eerste aanval kwam van onze kant, maar deze werd knap gepareerd door de Leidse tegenstand. Niet opgeven is altijd het devies! De tweede trap is mijn grootste kwaliteit, nog even die 800 watt neerleggen en het tempo nog wat makkelijker op de slides gaf de boot de hoogste snelheid en zo kwamen we een halve seconde eerder over de finish. Dit betekend het einde van het FISU avontuur, het einde van het seizoen, het einde van de comeback. Vertrokken met de winst, een boord elite status, beginneling af in de skiff, de dubbelslag op de NSRF en het belangrijkste…. een gewonnen weddenschap!"