Op 17 en 18 februari vonden de WinterWedstrijden plaats; een inhaalrace over een afstand van 5 kilometer. Roy van Zanen en Martijn Wolvius behaalden hier een overwinning! Lees hier hun nabeschouwing:

"Al maanden stond zondag 18 februari met rood-boven-groene stift gemarkeerd in onze agenda. Voor ons beiden was het sinds een lange periode namelijk weer tijd voor een roeiwedstrijd! In de trainingen hadden we al toegewerkt naar een stabiel langebaanritme maar dat konden we nu 5 kilometer lang in de praktijk brengen in het altijd sfeervolle Delft. 

Het weer was die dag niet geheel in ons voordeel, met zij/meewind en vooral heel veel regen hadden we het niet getroffen. In lange tijd zijn wij nog nooit zo vaak natgeregend.  Lopen naar de weging, natgeregend. Riggeren, natgeregend. Roeien, natgeregend. Nog een keer riggeren, natgeregend. Legendes zeggen dat onze jassen nog steeds hangen te drogen. 

Goed, het roeien dan. Het oproeien gebeurde in een klotsbak tussen achten en MoBo’s in. 

We hadden 5 kilometer om de laatste punten op de i te zetten. Bij de start waren we aan het rondcirkelen totdat we mochten starten. We misten nog wel een boot uit ons veld, maar die bleek later uitgewogen te zijn. We zouden starten achter een Laga boot met daartussen 15 seconden verschil. 

De spanning begon zich langzaam op te bouwen tot het moment dat ons blok van start ging. Okeanos pak maar light op, Okeanos light!! Bouwen! En we gingen van start jagend op de Laga dubbeltwee. Waren het de zenuwen, te graag willen of te koud weer geen idee, maar de eerste kilometer roeiden we niet goed samen totdat we de bocht doorkwamen richting de kandelaarsbrug. Dit is een belangrijk moment. Zeker in het achterhoofd houdend de wedstrijd van vorig jaar, met veel (tegen) wind waardoor regelmatig ploegen tegen de brug aanroeienden. 

Met de bevestiging van de coaches en bestuursleden die aan het meefietsen waren deed Roy nog een blik naar achter om de brug goed aan te sturen en ging er toen met vertrouwen doorheen. 

Dit was ook het stuk dat we begonnen in te lopen op de Laga dubbeltwee. Iets wat Roy af en toe bevestigd kreeg met een korte blik over de schouder bij het sturen. Vanaf dat moment kwamen er steeds betere klappen en het langebaan tempo werd gevonden.

Ergens rond de 4 kilometer kwamen we langszij. We wisten dat, als we geen snoeken zouden slaan, we zouden gaan winnen en daarmee ons eerste langebaanblik zouden bemachtigen.

Op naar de volgende wedstrijd!"