Wat de concurrentie zou doen, wist ik van tevoren natuurlijk niet precies, maar na in de training al een PR getrapt te hebben, wist ik wel dat er een mooie tijd in zou moeten zitten. Toen ik na het startje zag dat er wel wat meiden sneller weg startten, liet ik me toch een beetje opjagen en wilde ik zo snel mogelijk die koppositie pakken. Met succes, want na 500 meter lag ik dan toch op plek 1.

In tegenstelling tot veel andere mensen vind ik de NKIR een heel gaaf evenement. Met alle roeiers naast elkaar in zo’n grote zaal, al het publiek vlak voor je neus die jou keihard aanmoedigen, de commentatoren die om je heen lopen en dat je op je ergo-schermpje ziet hoe je in de race ligt. Het is 1 grote chaos en ik vind dat mooi! Inmiddels is het denk ik wel 4 of 5 jaar geleden dat ik de NKIR heb meegedaan, want bij de bond paste het nooit in ons schema.

Als enige competitieroeiers van Okeanos zijn wij (De Twee Dikke Drijvers - Lucian Guchelaar en Jake Dahele) dit jaar de uitdaging aangegaan om de Najaarsbokaal te starten. Mogelijk de zwaarste dubbeltwee die ooit een bokaal zou starten, met een gewicht van meer dan 100kg gemiddeld, en uiteraard imposant om te aanschouwen voor de buitenwereld. Een idee die vorig jaar langzaam opkwam en uiteindelijk werkelijkheid werd. Roeien is namelijk vet, ook als comporoeier!

Na het lange baan seizoen te hebben geopend met een prima Tromp Boat Race, werd al snel gekeken naar de volgende wedstrijd, de Novembervieren. Een wedstrijd met een obsessie over vieren, alleen maar vierpersoonsboten (+stuur), zo dicht mogelijk op 4 November (maar wel in het weekend), over, als het aan onze stuur ligt, iets minder dan 4 kilometer.