Voordat dit weekend alweer de volgende wedstrijd plaatsvindt is het tijd om nog even terug te blikken op de successen van afgelopen weekend. Tijdens de Northwave Regatta werd er maar liefst 5 keer geblikt namens Okeanos: door Cornelus Palsma (HG4+), Kika Banning (LDE1x), MGD (DGb4-), Fréderique Pals (DE8+) en EJZ (HB8+). Lees hier de nabeschouwing van eerstejaars zwaar:

“Een misselijkmakende sfeer van nervositeit heerst op de heenweg naar de WAB. De kans was groot dat het die dag kon gebeuren. Iedereen wist het maar niemand durfde het uit te spreken. Op de wateren van Vidar hebben wij gejaagd naar het blik maar wij schoten enkel een paar seconden tekort. Aan de start van de voorwedstrijd hadden wij Gyas naast ons liggen. Het startsignaal klonk en 5 sjaarsboten trapten zich met veel geweld weg van de vlothondjes. Onze start was verreweg van krachtig wat resulteerde in een verandering van tactiek: de Duitse stoomlocomotief. Laten wij u kort meenemen in dit plan: Stap 1) Fok je start op. Stap 2) Herpakken. Stap 3) Alsmaar doorbouwen tot een uiterst pijnlijke eindsprint.

Zo gezegd, zo gedaan. Onder het wateroppervlak werden de halen in kracht opgebouwd. Wij kwamen op gang en al bij de 300 meterlijn lagen wij weer bij de rest van het veld. Dit was echter niet genoeg voor ons. Binnen tien halen paalden wij langs de rest van de Empachers en trapten vervolgens weg van het hele veld. Het resultaat: de voorwedstrijd gewonnen op meer dan een bootlengte.

De winst in de voorwedstrijd voelde te makkelijk. Iedereen had lichte wantrouwen gekweekt voor de finale. Waren wij heel goed of hadden al onze tegenstanders gewoon een slechte dag? De tussentijd werd opgevuld door een enigszins 'ontspannen' snacktime, aangevuld met een zenuwachtige getrappel van onze slippers op de houten vlonders van de WAB.

Zo stonden wij met een bak pasta in de hand aan de oostelijke kant van de WAB toe te kijken hoe Kika met overmacht een prachtig blik trok dat haar omdoopte tot elite. Vervolgens schoof MGDisco netjes als eerste over de finish. Na twee keer het lied van Okeanos gezongen te hebben, realiseerden wij dat hun overwinningen ook de nodige druk met zich meebracht voor ons optreden.

Als we onze kaarten goed speelden, konden wij onze beginner status achter ons laten. Het plan was er; nu nog doen...

De klok had met zijn korte wijzer het uur van de waarheid aangetikt en wij stappen de boot in met een gek gevoel in onze magen en velen twijfels over onze capaciteit als ploeg. Onderweg naar de start waren alle twijfels verdwenen. Twijfels hadden plaats gemaakt voor vastberadenheid. Hoe dan ook zouden wij alles geven. 'Alle ploegen opgelet' 'AF!'

Deze keer ging de start goed. Het waterballet van de 6 finalisten bewoog zich in een rechte lijn van de starttoren richting de finish. Wanneer maak je DE keuze? Die maakten wij weer bij de 300 meterlijn. Wij duwden weg van de mannen van Triton aan stuurboordzijde. Niet veel later gaf Gyas de strijd op en legden wij ons kontje gelijk met hun boegbal nog voor de 1000 meter tijd was doorgegeven.  Niet veel later maakte wij het heerlijke kontje van de Harro los van het hele veld en creëerden wij op gewelddadige manier open water. De meters onaangeroerd water tussen ons en de rest werd alsmaar groter naarmate wij dichterbij de finish kwamen.

Ondanks de voorsprong bleven wij pushen. Wij keken uit naar een front van achten die voor ons aan kwamen draven als de incantatie van Arwen. Opeens drukt de punt van Vidar zich voorbij het spetterende muur van bladen. Er wordt een fenomenale eindsprint van de Tilburgenaren ingezet waardoor wij toch nog ons geroepen voelen om er nog een tandje bij te doen. De 'Leap of Faith' van de Vidraten was tevergeefs toen deze prachtige boot met de heus gevreesde Okeanos/Triton combinatie hun boot als eerste over de finish jasten.

De eerste zege was binnen en zou gevierd worden met kale koppen en genoeg bier. De volgende dag liep de helft van ons erbij alsof wij alopecia hadden maar het was het waard.

Brakke ochtenden waren ook zeker niet uitgesloten. Wij hebben de goede keuze gemaakt.”